Samenvatting en overzicht kosten

Zoals al eerder aangegeven, zou ik nog een overzicht geven van de kosten van onze reis, die ons deze keer voerde naar het Noord-Oosten van de USA en (Franstalig) Canada en die in totaal 31 dagen duurde.

Het zijn de werkelijk gemaakte kosten, maar het is slechts een indicatie voor anderen, omdat het uitgavenpatroon, welke huurauto je neemt en in wat voor hotels je slaapt, wat je uitgeeft aan eten en wat je voor persoonlijk gebruik aanschaft, allemaal keuzes zijn die je zelf kunt beïnvloeden; m.a.w. je kunt het zo duur maken als je zelf wilt.

We hebben deze reis 5 grote steden bezocht, te weten: Boston, Washington DC, New York, Montréal en Quebec City en je merkt dat de kosten daar over het algemeen hoger zijn dan gedurende de rest van onze trip.

De eerste 4 nachten hebben wij via Airb&b een kamer geboekt en dat is ons prima bevallen. Verder hebben wij alle hotels geboekt via Priceline.com en de ervaring heeft geleerd, dat hoe vroeger je dit doet, hoe lager de prijzen zijn. De eerste hotels al geboekt in oktober en november 2011 en dat leverde kortingen op van 40-60%; latere boekingen kwamen uit op 30-50%. Aandacht besteden aan hoe je slim en effectief gebruik kunt maken van Priceline (zie o.a. het daarvoor bestemde topic op het AA-forum), levert je gewoonweg geld op. Wij hebben op deze manier ongeveer 50% bespaard op onze hotelkosten.

De auto was gehuurd bij Alamo, via usareisen.de, waar je de mogelijk hebt om veranderingen aan te brengen als de kosten veranderen en ook dat loont soms de moeite. Voor ons heeft dat deze keer niets opgeleverd, maar wij hadden dan ook een behoorlijk vroegboek korting gekregen.

Wij hebben in totaal 3.056 mijl gereden en 143 gallon getankt voor gemiddeld $ 3,80 per gallon. Het verbruik bedroeg dus ongeveer 21,37 mijl op een gallon en dat is in het metrische stelsel ongeveer 1 op 9.

Eten deden we 2 tot 3 keer per dag en dan telkens in een restaurant, soms bij een keten, maar veel vaker gewoon bij een restaurant, dat we tegen kwamen.

Bij persoonlijke uitgaven zitten in elk geval een aantal spijkerbroeken, riemen, shirts, een lederen portemonnee, 4 cd’s en een iPad 2 inclusief beschermhoes voor zowel de voor- als de achterkant, maar er zijn in totaal ook 14 nieuwe Kerstmannen voor in de Kerstboom gekocht. Wij hebben zeker 4 winkels bezocht die het hele jaar door kerstversiering verkopen.

Voor € 1,00 kreeg je in het begin van onze vakantie nog $ 1,32 maar aan het einde nog maar $ 1,25.

De kosten, verdeeld naar onderwerp:

Vliegtickets: Amsterdam – Boston, via Reykjavik	€ 1.034,54
Huurauto: Midsize SUV	€    819,93
Parkeren:	€    116,90
Tol:	€      16,50
Hotels:	€ 1.754,91
Groupon Tickets:	€      66,32
Toegangsbewijzen:	€      47,25
Esta	€     10,94
Telefoon & Internet:	€     41,30
Brandstof:	€   544,96
Eten & Drinken:	€ 1.772,50
Persoonlijke Uitgaven:	€    946,70
Contant Geld:	€    448,69
Openbaar Vervoer:	€      85,20
Totale kosten USA 2012	€ 7.706,64

Wij vonden het erg leuk dat jullie met ons hebben meegereisd en de vele reacties hebben wij erg op prijs gesteld; je maakt een reisverslag natuurlijk in eerste instantie voor jezelf, maar als je anderen er ook een plezier mee kunt doen en mensen zelfs tips kunt geven om van hun vakantie ook een succes te maken, zorgt dat er voor dat het maken van een reisverslag erg dankbaar werk is.

Marijke & Ruud

19 mei 2012: Tewksbury, MA – Cambridge, MA – Boston, MA – Reykjavik – Amsterdam Schiphol

Het wordt eentonig, maar ook vandaag staan we om 7:30 uur op. De koffers zijn opnieuw ingedeeld en qua gewicht zal het geen probleem zijn, want we mogen beiden 2 x 23 kilo mee hebben en we hebben samen 3 koffers. De aankopen (14 Kerstmannen, 2 spijkerbroeken, wat shirts en sokken en een paar CD’s) zullen het gewicht niet significant verhoogd hebben.

We ontbijten in de lounge van het hotel en op het geboden buffet valt niets, maar dan ook helemaal niets af te dingen. Dit is verreweg het beste hotel, qua prijs en wat daarvoor geboden wordt. De korting via priceline.com bedroeg maar liefst 50%

Het plan is om het hotel om 12:00 PM te verlaten en dan naar Cambridge, MA te rijden en naar het Visitors Center te gaan, zodat we kunnen bepalen wat we willen gaan zien.

Onze vlucht vertrekt om 9:30 PM en we moeten ongeveer 3 uur van te voren op Logan Airport zijn. Willen we rustig aan kunnen doen, dan zal de auto tussen 5:30 PM en 6:00 PM moeten worden ingeleverd bij Alamo.

Als het verslag van gisteren klaar is, laden we de koffers in de auto en gaan we op pad, richting Boston.

Het is onvoorstelbaar druk en we doen ruim 1 uur over een stukje van ongeveer 3 mijl.

Het blijkt dat er een of andere activiteit in het park aan het water aan de hand is en dat trekt héél veel mensen op deze prachtige dag.

Als we in Cambridge zijn, moeten we nog even op zoek naar een geschikte parkeergarage; met alle bagage in de auto, wil ik toch wel dat deze veilig staan. We vinden een parkeergarage, waar we voor 3 uur parkeren, $ 19,- mogen afrekenen. Zoals we uit eigen ervaring weten, is het goedkoper om je auto, betaald en goed weg te zetten, dan een boete en sleepkosten te moeten betalen.

Als we buiten komen, zien we gelijk een in de zon gelegen terras en de trouwe lezers weten ondertussen wel waar dat toe leidt. We nemen een biertje en een Turkey Sandwich.

Hierna lopen we wat rond in Cambridge en we zijn op deze mooie dag niet de enige, maar het lukt toch om foto’s te maken, zonder dat er erg veel mensen op staan.

Bij Ben & Jerry halen we nog even een ijsje, Marijke de Macademian Nuts en ik de Strawberry Shortcake.

Daarna lopen we op ons gemak verder.

Wij hebben deze vakantie erg veel bouwstijlen, gebouwen en woningen gezien, maar het verveelt nog steeds niet.

Het loopt inmiddels tegen 4:00 PM en we hebben eigenlijk wel trek in een kop koffie, dus gaan we op zoek naar een Starbucks.

Terwijl wij langs een bushalte lopen, zien we hoe de chauffeur een dame in een rolstoel de bus uit helpt; dat gebeurt via een hand bediende lift.

Bij de Starbucks hebben ze helaas geen French Roast, dus besluiten we de koffie voor nu maar over te slaan; het is ondertussen sowieso tijd geworden om de huurauto naar Alamo terug te gaan brengen.

Wij hebben er voor gekozen om de auto met een volle tank mee te nemen, waardoor wij hem met een (nagenoeg) lege tank mogen inleveren en het is een sport geworden om hier optimaal gebruik van te maken.

Ik zoek op TomTom het vooraf geprogrammeerde adres op en dan gaan we richting Alamo.

Als we echter ineens richting centrum gaan, kom ik er achter dat ik het verkeerde adres heb ingegeven, terwijl ik nota bene Alamo, Boston heb ingevoerd; als dit hersteld is, gaan we alsnog als een speer richting Logan Airport.

De naald van de brandstofmeter staat bijna op nul en het lampje dat aangeeft dat de tank bijna leeg is, brandt al een tijdje, maar we bereiken zonder problemen het verhuur bedrijf.

De auto wordt in enkele minuten gecontroleerd en ik krijg een bonnetje voor de additionele kosten, die bestaan uit de huur van de EZ-pass en de aangeschafte tank brandstof.

We hebben, ondanks dat we in Boston, Washington en New York, gebruik gemaakt hebben van het openbaar vervoer, toch 3.065 mijl gereden.

We hebben vandaag ongeveer 40 mijl gereden.

De bus brengt ons in ongeveer 15 minuten naar het vliegveld, waar wij als allerlaatste uitstappen bij Icelandair.

Er zit al iemand achter de balie en ik loop er even heen om te vragen hoe laat ik de bagage mag afgeven en krijg te horen dat dit gelijk kan! Het meisje complimenteert mij met mijn snor en vraag waar Marijke is –die zit namelijk verderop op mij te wachten- en als ik haar aanwijs, vraagt ze gelijk wat er is gebeurt met haar arm en vervolgens zwaait ze enthousiast naar Marijke. De koffers wegen respectievelijk 23,0 18,0 en 17,8 kilo en het meisje geeft aan dat ik dat knap heb gedaan!

We drinken onze frisdrank op, terwijl we 2 afleveringen van de Big Bang Theory kijken op de iPad en gaan dan vervolgens naar de veiligheidscontrole, waar we deze keer ook schoenen uit moeten doen en zelfs je sierraden moeten, volgens de aanwezige borden, af, maar dat doen wij dus niet. Ik vergeet mijn telefoon en portemonnee uit mijn broek te halen en moet dat dus alsnog doen.

Als ik dan door ben gelopen (mijn riem had ik nog om, maar dat heeft niemand, ook ik niet, gemerkt), zie ik dat Marijke haar koffertje wordt geopend en wat blijkt: wij hebben voor Vera een snowglobe meegenomen en dat mag dus niet in je handbagage. Ook hebben we de super hete saus die we van Steve hebben meegekregen per ongeluk in de handbagage gestopt. Omdat deze saus bijzonder kostbaar was, vraag ik de beambte of er geen oplossing te bedenken is en hij geeft aan dat het hele koffertje dan in het ruim moet. Omdat we 4 stuks bagage in het ruim mogen meenemen en er maar 3 stuks zijn, levert dit dus geen probleem op. Ik mag via een aparte uitgang terug de hal in, lever het koffertje alsnog af en mag dan via het rijtje van First Class, gelijk weer door de controle.

De gate waar wij zitten biedt niet veel vertier. Ik haal 2 medium koffie met een extra shot espresso en we kijken nog 2 afleveringen van de Big Bang Theory. Marijke controleert op haar iPad nog even haar mail.

Om 8:50 PM begint het boarden. Het vliegtuig vertrekt om 9:40 PM, ongeveer 10 minuten later dan gepland.

De vlucht naar Reykjavik duurt 4:54 uur en we komen om 7:15 uur plaatselijke tijd aan in Reykjavik.

De rijen die daar staan om een kopje koffie te krijgen, zijn zo lang, dat we dat maar laten voor wat het is. Ik koop nog wel een nieuwe Remmington tondeuse.

Het boarden gaat deze keer niet op basis van stoelnummer, maar op volgorde van de rij die er staat en dat betekent dat we vrij snel op onze plaats zitten. Het toestel vertrekt om 8:05 uur plaatselijke tijd richting Amsterdam en om 13:00 uur landen we zonder problemen op Schiphol, waar ik Rene bel, die al weet te vertellen dat de bagage op band 4 kan worden opgehaald.

Om 13:40 staan we buiten en nadat we bij Vera en Rene nog even een kopje koffie hebben gedronken, gaan we op weg naar huis. Om 16:15 uur zijn we thuis en ondertussen schijnt de zon en is het 23 graden Celsius geworden.

We maken de koffers leeg en om 17:00 uur draait de eerste was en zitten wij aan de Hollandse koffie.

Omdat we bewust niets in huis hebben gehaald, laten we, als afsluiting van een geweldige vakantie, om 20:00 uur 2 kleine pizza’s komen en drinken we een lekker glas wijn.

Nadat we lekker ouderwets gestart zijn met een nieuwe serie, Blue Bloods en koffie hebben gedronken, gaan we om 11:30 uur slapen; wij zijn bijna 36 uur onafgebroken op geweest.

Er komt nog een samenvatting, waarin ik zal proberen een overzicht te geven van de kosten van hotels en van de brandstof.

Alle lezers bedankt voor de leuke en warme reacties op zowel het verslag zelf, als op Facebook en het Alles Amerika forum; dat maakt het telkens meer dan de moeite waard om jullie op de hoogte te houden.

Marijke en Ruud

18 mei 2012: Tewksbury, MA

We staan vandaag om 7:30  AM op. We hebben besloten om deze dag te gebruiken om op ons gemak e.e.a. te gaan doen en pas om 12:00 PM de kamer te verlaten; we hoeven maar 400 meter te rijden om bij ons volgende hotel te komen en misschien kunnen we gelijk inchecken.

Ontbijten doen we vandaag bij MacDonalds omdat we nu eindelijk wel eens die ontbijtburgers ( 2 voor $ 3,47) willen proberen.

We nemen er ook een Danish bij, die we delen en 2 medium koffie en dat alles bij elkaar kost slechts $ 7,49 en hoewel wij eigenlijk nooit bij de Mac komen, smaakt dit allemaal prima; zelfs de koffie is goed!

Terug in het hotel ga ik me bezig houden met het bijwerken van het reisverslag, maar ik check ons ook even online in. Printen kan beneden in de hal, maar de computer blijkt niet te beschikken over de mogelijkheid om een pdf-bestand te printen. Bij de receptie zijn ze ongeveer een kwartier bezig en dan heb ik 1 boardingpas en een schermprintje, dus daar word ik niet vrolijk van. Je blijkt echter ook een sms-je te kunnen ontvangen of een emailtje. Door je telefoon met het sms-bericht te laten scannen, kun je boarden.

Al met al moet ik nog mijn uiterste best doen om het verslag voor 12:00 PM klaar te hebben, maar dat lukt uiteindelijk wel.

Als we 400 meter gereden hebben en aangekomen zijn bij ons volgende hotel, de Residence Inn by Mariott, mogen we gelijk inchecken. De geboekte kamer blijkt een geweldig appartement annex suite te zijn, met zowel in de woonkamer, als in de slaapkamer een groot LCD-scherm.

Wij hebben hier zo veel ruimte dat we op ons gemak de koffers opnieuw kunnen inpakken. We hebben in elk geval 14 Kerstmannen voor in de boom, die in elk geval breekbaar zijn.

Als we op Facebook kijken, zien we dat Jacqueline en Peter in Turkije bij een Japanner zitten te eten en dat spreekt ons ook wel aan. In Tewksbury zit een Sushi-restaurant en daar kun je ook een schotel halen en die thuis opeten en dat spreekt ons voor vanavond wel aan.

Nu willen we nog een keertje lekker eten. Op Mainstreet zitten eigenlijk alle restaurants en we besluiten daar dan ook heen te rijden. Het is nog steeds prachtig weer, ongeveer 24 graden Celsius en een strak blauwe hemel.

Alle restaurants waar we naar binnen gaan, stralen werkelijk helemaal niks uit en we hebben de moed al bijna opgegeven. Het is bijna 3:00 PM als we een Italiaans restaurant zien en we besluiten daar te gaan eten; blijkt dat even een schot in de roos te zijn!

We krijgen als we zitten gelijk een schaaltje met olijfolie en kruiden en vers brood; je zou de schaal er bijna bij opeten zo lekker als dat is. We bestellen een fles Pinot Grigio en kiezen er voor om een selectie van alle appetizer samen te delen.

Blijkt een geweldige keuze te zijn geweest. Als hoofdgerecht heeft Marijke gekozen voor de kip en ik voor de garnalen.

Het is allemaal even lekker, zonder dat je het gevoel hebt, dat je (eigenlijk) te veel hebt gegeten.

We besluiten dan ook om deze voortreffelijke maaltijd af te sluiten met een stukje Limoncello taart en een kopje koffie. Omdat het espressoapparaat kapot is, leg ik de dame die ons bedient uit hoe wij de (gewone) koffie graag zouden willen hebben en zij zegt haar best te gaan doen ons sterke koffie te serveren.

De koffie is precies goed en we hebben beiden genoten van deze heerlijke, uitgebreide lunch. Het is bijna 4:00 PM als we het restaurant verlaten. Nu nog even op zoek naar de Japanner voor de Sushi, die we vanavond willen eten. Het blijkt dat we voor $ 37,- 32 sushi’s krijgen, met (warme) soep en salade en om het af te sluiten een fortune cookie. Alles wordt vers klaar gemaakt en ik moet dan ook ongeveer 20 minuten wachten voordat het klaar is. De enige niet Japanse die er werkt, vertelt mij dat dit echt de beste sushi is die je je kunt wensen en zij zegt op meerdere plaatsen sushi te hebben gegeten. We zullen het zien.

Op de terugweg naar het hotel, ziet Marijke aan de kant van de weg een goed onderhouden, oudere auto staan. Het blijkt een Buick Roadmaster te zijn; ik schat ergens uit midden jaren 50.

Verderop komen we de plaatselijke brandweerkazerne tegen en de sculptuur die daar staat, spreekt mij bijzonder aan.

Het is nog ongeveer 25 mijl rijden naar Boston en het huurcontract voorziet er in dat we de auto (nagenoeg) leeg mogen terug brengen; ik besluit dan ook om slechts 2 Gallon bij te tanken. De brandstof kost hier $ 3,57 per Gallon en dat is de laagste prijs die we deze vakantie zijn tegen gekomen.

Terug in het hotel gaat Marijke aan de slag om de Kerstmannen veilig in te pakken en ik maak haar iPad in orde, zodat ze haar mail kan lezen en kan Facebooken.

Om een uur of 7:00 PM gaan we lekker aan de borrel; de 2 liter fles Wodka die ik ongeveer 4 weken geleden gekocht heb, is nog voor meer dan een kwart gevuld. Marijke heeft nog Merlot en we kijken ondertussen naar een aflevering van Witse via de laptop op het grote LCD-scherm en de Big Bang Theory kijken we vanaf de iPad.

Rond 8:30 PM pakken we de sushi erbij; we slaan de soep en de salade over.

De sushi is inderdaad van bijzonder goede kwaliteit. We besluiten deze culinaire dag met een lekkere kop koffie, terwijl we nogmaals een aflevering van Witse en van de Big Bang Theory kijken.

We gaan uiteindelijk om 11:30 PM slapen.

We hebben vandaag ongeveer 10 mijl gereden.

17 mei 2012: North Conway, NH – White Mountain NF – Tewksbury, MA

Vandaag staat er een rustige dag op het programma. We staan om 7:30 AM op en na het douchen genieten we van een fantastisch ontbijt. Marijke heeft gekozen voor 2 eieren met bacon en ik voor een omelet die ik verder zelf mocht samenstellen met o.a. tomaten, pepers, ham en champignons. Aangevuld met prima koffie en een glas OJ.

Hierna gaan we naar de, naast het  hotel gelegen Outlet Center en als we bij Nike langs lopen, komt een van de verkopers naar buiten om te vragen of hij mijn Barcelona-shirt kan ruilen tegen willekeurig welk shirt uit de winkel, maar dat sla ik lachend af.

Marijke wil nog een keer kijken of ze een Levi spijkerbroek kan scoren en nadat ze heeft uitgelegd wat ze precies zoekt, gaat ze passen; ze komt teleurgesteld uit het pashokje: “Zit voor geen meter”. De verkoopster is verbaasd en dan blijkt dat ze haar een verkeerd model hebben gegeven; als ze het juiste model heeft gepast, blijkt deze als gegoten te zitten. De prijs is $ 49,95 maar als ze er 2 neemt, is de prijs maar $ 39,95 dus die keuze is niet moeilijk.

Met broeken in de tas, lopen we nog even naar de keuken winkel, waar we op zoek gaan naar een strooier voor de pepperoncino; die hebben we namelijk in bijna alle Italiaanse restaurants waar we geweest zijn, gezien. En ja hoor; die hebben ze hier.

Tijdens het afrekenen, vraagt Marijke of de verkoopster misschien weet of er echte Maple Syrup in kunststof flessen te koop is, omdat we het risico van een glazen fles, die misschien in de koffer breekt, niet willen lopen. Zij geeft uitleg hoe we bij een of andere kruidenier kunnen kopen, die het volgens haar zou moeten hebben en we gaan op weg.

Naar een paar mijl vinden we rechts van de weg de bedoelde kruidenier en hij blijkt ook nog eens de echte Maple Syrup in kunststof kruikje te verkopen.

Het is 10:30 AM als we eindelijk op weg gaan naar het White Mountain National Forest. Het is wederom een prachtig, zonnige dag.

Omdat het in deze omgeving al een tijdje droog is, is er een kans op bosbranden en daar hebben ze een leuk bord bij bedacht.

We rijden verder tot het volgende punt waar we de stroom van dichtbij kunnen gaan bekijken. Er zijn hier ook verschillende vissers te zien.

We besluiten een stukje naar beneden te lopen. Vanwege het feit dat Marijke eigenlijk in de praktijk eenarmig is, mag het pad niet te oneffen zijn. We komen zonder al te veel problemen beneden.

Jammer genoeg is de weg door het White Mountain NF maar 35 mijl lang, maar het is een prachtige route, die ik iedereen van harte kan aanbevelen.

Als we het NF uit zijn, zien we een treintje en het blijkt te gaan om een trein die in het verleden het hout uit de bossen naar de zagerijen vervoerde.

In de winter wordt er in dit gebied enorm veel geskied en heel af en toe zien we dan ook liften.

Voordat we uiteindelijk de I-93 South opdraaien, zien we aan de kant wederom oudere treinstellen staan, dus maken we daar nog even een stop. Het blijkt te gaan om een restaurant dat in de trein gevestigd is; helaas is het seizoen nog niet ver genoeg gevorderd, zodat we er nu niet kunnen eten; levert wel mooie plaatjes op.

We willen vanmiddag weer eens lunchen in een van de dorpen en niet bij een keten restaurant. We komen uiteindelijk terecht bij Jerome’s Deli en wat die voor $ 7,25 voor een broodje weet te maken; echt ongelofelijk.

Het is nu nog maar een half uurtje rijden naar ons hotel voor vannacht, het Holiday Inn in Tewksbury, toevalliger wijze ook de plaats, waar wij morgen onze laatste nacht zullen door brengen; Ik wilde eigenlijk een extra nacht, maar moest daar dan $ 89,- voor betalen en dan hadden we dus nog een andere kamer, in het zelfde hotel gehad en hadden we tussendoor moeten switchen.

We verkennen de omgeving met de auto en komen er achter dat het hotel waar we morgenavond zullen slapen, slechts 400 meter verderop ligt.

We willen morgen of zaterdag gaan Whale Watchen (we hebben daar Groupon Vouchers voor), maar als ik bel, blijken ze morgen niet uit te varen, maar wel zaterdag om 1:30 PM. Als ik vraag hoe lang de boottocht gaat duren, blijkt dat dit 4 uur is en dat is voor ons te lang; wij moeten om 7:30 op het vliegveld zijn en ook nog de auto inleveren en het laatste dat we willen is stress. We besluiten dus geen gebruik te maken van onze vouchers en misschien wil iemand van het Alles Amerika forum ze straks wel van ons overnemen?

We drinken op de hotelkamer een borrel, voordat we om 7:00 PM naar de hotelbar gaan om lekker een biertje te drinken. We bestellen er alvast een appetizer bij: patatoeskins gevuld met bacon en kaas.

Het blijkt echter een dermate zware hap te zijn (de foto toont er één, van de in totaal 5 die we samen kregen), dat we uiteindelijk niet meer gaan eten.

Vandaag weer een schitterende dag gehad met heel veel zon, een aangename temperatuur van 23 graden Celsius en veel mooie dingen gezien.

We hebben vandaag ongeveer 160 mijl gereden.

16 mei 2012: Quebec, Quebec – North Conway, NH

Vandaag staan we wederom om 7:30 AM op en nadat we gedoucht hebben en de koffers gepakt zijn, laat ik de valet de auto voorrijden. We moeten vandaag ongeveer 300 mijl rijden, dus dan is het beter als we vroeg op pad gaan. Het kost even moeite om de juiste snelweg te vinden –SR 73 S, richting St. Georges-.

Als we eenmaal op de snelweg zitten, zijn we ook praktisch alleen op de wereld.

Rond 11:45 AM zijn we bij de grens met de USA.

Voor ons is een camper met Canadese platen aan de beurt en er wordt zelfs met spiegels onder de camper gekeken. Als wij aan de beurt zijn, moet ik mijn sleutels afgeven en wordt er een spervuur van vragen gesteld; het lijkt wel of je iets te eten wil bestellen.

Zijn we getrouwd, waar geboren, wat doen we in het dagelijks leven, waar zijn we Canada ingekomen, waar zijn we de USA ingekomen, wanneer waren we voor het laatst in de USA, enz. Als we alle vragen goed hebben beantwoord, krijgen we geen prijs, maar wordt de complete auto aan een grondige inspectie onderworpen. Als laatste wordt gevraagd of de Esta in orde is en dan mogen we, na een minuut of 10, eindelijk (weer) de USA in.

We komen nu te rijden op de 201, ook wel bekend als de Old Canada Road Scenic Byway. Deze weg volgt ongeveer 78 mijl de Kennebec rivier en later de Moose rivier en je wordt gewaarschuwd uit te kijken naar elanden en trucks geladen met hout.

En we hebben geluk, want Marijke ziet al heel snel rechts van de weg een eland staan; ik stop en ga met de camera terug.

Even verder op staan er zelf 3 bij elkaar, maar als ik met de spiegelreflex kom aanlopen, nemen ze de benen.

En verderop staat er weer een langs de rechter kant van de weg, maar deze is erg schichtig en loopt, zodra hij mij in de gaten krijgt, het bos in. Omdat ik mijn telelens nog niet gemuteerd heb, kan ik geen goede foto’s maken. Nadat ik de telelens gemonteerd heb, hebben we geen eland meer gezien.

De weg zelf is prachtig; deze omgeving moet in september, oktober, als de herfst invalt ook bijzonder mooi zijn.

Ook passeren we regelmatig stroomversnellingen, maar deze was wel de mooiste van vandaag.

We moeten hoognodig tanken, maar tankstations zijn in deze omgeving niet te vinden; als we er dan eindelijk één gevonden hebben, betalen we gelijk de hoofdprijs, $ 3,94 voor een Gallon regular.

We hebben ondertussen allebei wel trek gekregen, maar langs de weg was tot nu toe niets te vinden. McDonalds kan ons niet bekoren, ook niet nu we wel trek hebben, maar een broodje bij de Subway, gaat er wel in. Marijke neemt de Roastbeef en ik de Chicken/Bacon.

In een van de dorpjes die we passeren, zien we een oude politieauto staan en die moet toch wel even op de foto.

Niet lang daarna komen we aan bij het motel en dat ziet er toch van buiten wel imposant uit.

Naast het hotel ligt het Settlers’Green Outlet Village, maar dat gaat helaas al om 6:00 PM dicht; dan morgen maar een kijkje nemen.

Als we rondlopen zien we dat er een Applebee’s is en die is gewoon open en ze hebben ook nog eens een terras, waar je in het zonnetje kunt zitten. Het is inmiddels 6:30 PM, dus borreltijd.

Ik neem een Samuel Adems Seasonal en Marijke een Summer Squeeze; als appetizer bestellen we de Queso Blanco.

We spreken met onze waitress af dat we niet eerder willen eten dan om 7:20 PM en daar zal zij voor zorgen.

Marijke heeft de Sirloin besteld, die minder dan 550 calorieën heeft en ik de Shrimp, die op de lijst staat van de Weightwatchers..

Nadat we betaald hebben, lopen we op ons gemak terug naar het hotel. De zon is net achter een wolk verdwenen, maar de temperatuur is nog steeds prima; aan de horizon zijn wel donkere wolken zichtbaar mogelijk zit er onweer in de lucht.

Op onze kamer drinken we gezellig een kopje koffie en kijken we een aflevering van Zone Stad en de Big bang Theorie; nu weer eens een keertje via het grote scherm (heb speciaal een HDMI-kabel meegenomen).

We hebben vandaag ongeveer 300 mijl gereden.

15 mei 2012: Quebec, Quebec

We staan vandaag om 7:30 AM op en nadat we gedoucht hebben, maak ik het blog van gisteren in orde. We willen vandaag vroeg op pad om de oude stad, Vieux Quebec te gaan bezoeken. We willen dan ook in de stad een ontbijtje pakken. Als we met behulp van Streets & Trips hebben uitgevonden waar we ongeveer moeten zijn, blijkt dat we dat eenvoudig te voet kunnen doen.

Ook Quebec heeft de nodige parken en de eerste die we tegen komen, ligt op een paar honderd meter van het hotel.

We kunnen een flink stuk afsteken, maar dan moeten we wel even onderstaande trap op.

Dat levert geen problemen op, maar de weg loopt nog verder omhoog. Mensen in deze straat hebben nogal kunstzinnige oplossingen bedacht, zoals lederen lapje op een paal of blikken bloemen boven een garagedeur. Maar ook “de vinger” vind ik “kunstzinnig”.

Er wordt ook hier driftig gerenoveerd.

Het beeld in onderstaande tuin, is genaamd “de denker”, uiteraard niet die van Rodin, maar wel een mooi beeld.

We hoeven nu alleen nog maar deze straat uit te lopen en dan komen we vanzelf in het oude gedeelte van Quebec.

Aan de andere kant van deze brede boulevard, ligt Vieux Quebec.

Artillery Park is na de Poort naar Vieux Quebec, het eerste dat we zien.

En ook in Quebec zit een aantal Ierse Pubs.

We lopen verder, richting de rivier, door allerlei schilderachtige straatjes

Als we de muur van de vesting bereiken, zien we dat daar ook de nodige kanonnen staan opgesteld.

Let op onderstaande foto eens op het schitterende dakterras, waar het de bewoners zo te zien aan helemaal niets ontbreekt.

Het hoogste gebouw in Vieux Quebec, is het kasteel.

De oplettende lezer moet gemerkt hebben dat we feitelijk niet ontbeten hebben, dus wordt het hoog tijd voor een hapje en een drankje. We gaan eten bij restaurant 1640.

Marijke neemt Tuna sandwich en ik een Whole Meat sandwich.

Na de lunch genieten we allebei van een ijsje; Marijke Vanilla spuitijs en ik een hoorntje met Oreo.

Al lopend, ontdekt Marijke een kerstwinkel en omdat deze er uit gaat, wordt op veel artikelen 15% korting gegeven. Wij vinden er uiteindelijk weer 3, wat het totaal van deze vakantie brengt op 14.

We gaan nu op weg naar de “benedenstad”, maar moeten even uitzoeken, waar we door de vestingmuur heen kunnen.

Het ziet er allemaal heel gezellig uit, maar de commercie heeft wel enorm toegeslagen; dachten we dat Montréal duur was, nou Quebec is zo mogelijk nog duurder. Deze beker geeft het op een grappige manier weer.

Ook beneden is voldoende te zien, van prachtige muurschilderingen tot opgravingen.

We hebben weer een flink eind gelopen en zijn allebei wel even toe aan rustig zitten en besluiten naar de Ierse pub te gaan, die we eerder op de dag gezien hebben. Wij gaan lekker op het terras zitten en bestellen een Pitcher bier.

Als ik wil betalen, blijk ik mijn Visa creditkaart kwijt te zijn. De laatste winkel waar ik er mee betaalt heb, was de kerstshop, dus ik ga daar naar toe terug, maar zij hebben hem niet. Als ik er goed over nadenk, heb ik hem wel terug ontvangen. Het heeft geen zin om nu te gaan bedenken wat er misschien gebeurt is, de kaart is weg en moet z.s.m. geblokkeerd worden. Ik stuur René in Nederland een WhatsApp en hij neemt contact op met Visa; na mijn laatste betaling is hij niet gebruikt.

Als we terug lopen naar het hotel, begint het te regenen en dat houdt ook niet meer op+ we zijn drijfnat als we weer in het hotel zijn. Ik bel Call Collect met Visa en laat de kaart alsnog blokkeren; gelukkig hebben we nog een credit card bij ons.

Omdat het om 8:00 PM nog steeds regent, besluiten we nogmaals aan de overkant te gaan eten bij het Thaïs/Vietnamese restaurant. Marijke neemt de Beef en ik Porc met ananas.

Omdat we morgen een reisdag hebben en ongeveer 300 mijl zullen moeten rijden, maak ik vanavond het blog klaar en zet het online, zodat we morgen bijtijds weg kunnen, terug naar de USA.

14 mei 2012: Montréal, Quebec – Trois Rivieres, Quebec – Quebec City, Quebec

We ontbijten vanochtend in het winkelcentrum onder het hotel, waar een complete foodcourt is. We kiezen beiden voor een ontbijtsandwich met ei, kaas en tomaat + een beker koffie en dat voor maar $ 4,-

Nadat de blog is bijgewerkt en de koffers weer dicht zijn, gaan we naar de parkeergarage om de auto op te halen. Omdat onze TomTom het in Canada niet doet, heb ik de route om de stad uit te komen via Street & Trips gemaakt en even overgeschreven. Gelukkig hebben we in de omgeving van het hotel weer flink wat afgelopen, zodat we ook vrij snel op de weg zitten die ons uiteindelijk naar Quebec moet brengen.

Op de bordjes zien we een verwijzing naar het Olympisch Stadion, waar in 1976 de Spelen zijn gehouden; dit is te makkelijk om zo maar voorbij te laten gaan, dus maken we nog even een tussenstop.

Op voorspraak van Katrien en Luc Geerooms, die wij kennen van het Alles Amerika forum, bezoeken wij vandaag Trois Rivieres.

Na een korte rit van ongeveer 1 uur, komen we aan in Trois Rivieres, waar ik gelijk bij het Visitors Center binnenloop, waar ik alleraardigst wordt ontvangen. Ik krijg een plattegrond van de stad, een boekje om zelf een historische wandeling te doen, advies waar je kunt eten en tot slot, een bon, waarmee ik die dag gratis in de parkeergarage mag staan.

Op weg naar de eerste bezienswaardigheid, komen we al weer prachtige, oude(re) huizen tegen; wat opvalt is dat er nogal wat te koop en/of te huur staat.

De temperatuur is inmiddels 24 graden Celsius en het is bijzonder aangenaam wandelweer.

Het Park Champlain is niet heel bijzonder, maar het biedt voldoende mogelijkheden om even rustig te zitten.

Wij vervolgen onze wandeling en komen langs een begraafplaats, waar de mensen in 1908 zijn herbegraven. De oorspronkelijke begraafplaats is een van de oudste van Canada.

Hier staan 3 monumenten ter nagedachtenis aan strijders door alle tijden heen.

Er is ook nog een prachtig gerestaureerd klooster met een schitterende zonnewijzer aan de gevel.

We zijn inmiddels bij de rivier aanbeland, maar ook daar staan nog prachtige huizen, ook al zijn ze dan misschien niet zo oud.

Het is inmiddels 2:30 PM en we hebben allebei wel trek gekregen en dus gaan we op zoek naar een gezellig terras. Jammer genoeg is de haven daar niet geschikt voor gemaakt.

We bestellen een kannetje Sangria en Marijke neemt een Panini Toscane en ik een Club sandwich met “echte” Belgische frietjes.

We laten het ons goed smaken en als alles op is, gaan we terug naar de parkeergarage en vervolgen wij onze weg naar Quebec.

We moeten het weer doen met wat handgeschreven aantekeningen, maar op de een of andere manier slagen we er in niet in om het hotel te vinden en besluit ik dan om, midden in de stad, de laptop even te pakken om Street & Trips te raadplegen en het blijkt dat we maar een paar honderd meter verwijderd zijn van ons hotel, het Best Western, Quebec.

De reden dat we het niet konden vinden is heel simpel: het is allemaal eenrichtingsverkeer, waardoor je er op de heenreis, langs rijdt, zonder dat je dat weet.

Er is valet parking, dus de koffers uit de auto, sleutels afgeven en lekker naar onze kamer, waar ons een verrassing wacht; de bedden staan niet naast elkaar, maar tegenover elkaar.

We drinken op de kamer lekker een borreltje en rond de klok van 8:00 PM gaan we op zoek naar een restaurant en we hoeven niet lang te zoeken; recht tegenover het hotel is een Thaïs/Vietnamees restaurant en we besluiten daar te gaan eten. We kiezen voor een complete rijsttafel voor 2 personen, bestaande uit soep, loempiaatjes met salade, rijst met groente en St. Jacobsschelpen en 3 vleesgerechten (beef, varken en kip) met een toetje en een kop koffie na.

Ook vanavond weer heerlijk gegeten en om 9:15 PM zijn we weer terug in het hotel, waar wij nog een aflevering kijken van Zone Stad. Om 11:30 PM gaan we slapen.

We hebben vandaag ongeveer 180 mijl gereden.

13 mei 2012: Montréal, Quebec (Canada)

We staan weer om 7:00 AM op en buiten is te zien dat het behoorlijk heeft geregend; de voorspellingen geven aan dat er de hele dag 30% kans bestaat op regen, maar dat de temperatuur boven de 20 graden Celsius ligt. Wij ontbijten bij de Subway met een ei-sandwich en koffie. Marijke heeft uitgezocht waar er bezienswaardigheden zijn en dat blijkt te zijn in Vieux Montréal, waar in 1642 aan de oevers van de St. Lawrencerivier het katholieke dorp Ville Marie werd gesticht, dat later Montréal zou worden.

Als we de gedetailleerde kaart van Microsoft Street & Trips bekijken, zou Vieux Montréal op loopafstand van ons hotel moeten liggen. Als we uiteindelijk om een uur of 11 gaan lopen, is het inmiddels droog en is de temperatuur aangenaam en na een paar starten blijkt ons reisdoel, inderdaad te belopen.

We lopen door een straatje met uitzonderlijke trappen, richting Vieux Port.

Een van de 15 bruggen die het eiland Montréal verbinden met het vasteland.

De oude haven is inmiddels omgebouwd tot een moderne jachthaven en overal verrijzen appartementengebouwen.

We lopen over de Rue de la Commune verder.

Hoewel het pas 12:00 AM is, beginnen hier en daar mensen al op de terrassen te gaan zitten.

Het is een schilderachtige gezellige buurt, waar ook de nodige galeries zijn; niet verwonderlijk als je weet dat de wijk enorm veel kunstenaars herbergt

Wat ons in deze buurt opvalt, is dat er erg veel zorg besteed wordt aan renovatie; op sommige bouwplaatsen wordt, ondanks dat het zondag en zelfs moederdag is, gewoon gewerkt, maar op andere bouwplaatsen ligt het werk stil.

Dit deel van Montréal biedt een verscheidenheid aan oude gebouwen en een aantal daarvan zou een uitwendige schoonmaakbeurt goed kunnen gebruiken.

Ook in Montréal is het leuk te zien hoe oud en nieuw elkaar soms prachtig kunnen aanvullen.

Ook live optredens van diverse artiesten kom je hier tegen; deze 2 spelen klassiek gitaar, gecombineerd met dwarsfluit en dat klinkt prima.

Geloof het of niet, maar Marijke ontdekt ook in Montréal een Kerst Shop, dus daar moeten we even naar binnen, al is het alleen maar om de sfeer te proeven.

Uiteindelijk vonden we één kerstmannetje die niet al te fragiel is en die wordt aan de verzameling toegevoegd. Het is namelijk bijzonder jammer als je aan een glazen kerstman $ 19,99 of meer uitgeeft en je krijgt hem niet ongeschonden mee terug naar huis.

Dergelijk T-shirts kom je in veel winkeltjes tegen; de drinkbak in de vorm van een hondje was ook grappig.

We hebben ondertussen wel trek gekregen en gaan op zoek naar een gezellig terras; hier zullen we in elk geval niet gaan eten, maar de aankleding aan de buitenzijde is in elk geval dik voor elkaar.

Uiteindelijk lopen we een straatje in, waar aan het einde een terras is en dat ziet er van een afstandje gezellig uit.

We bestellen een witte wijn van het huis en kiezen allebei voor de Black Angussteak met salade. Het smaakt allemaal weer voortreffelijk.

Na het eten vervolgen wij onze voettocht, richting Rue St. Denis. De zon schijnt inmiddels en de terrassen lopen langzaam vol. In een van de straatjes bieden artiesten hun werk te koop aan.

Op het plein is het inmiddels erg druk en we zijn nieuwsgierig wat daar aan de hand is.

Het blijkt om een straatartiest te gaan die samen met 5 mensen uit het publiek, een Australiër, een Panamees, een Chinees, iemand uit Toronto en een Mexicaan, een leuke show opvoert; wij blijven geïnteresseerd staan kijken.

Na afloop gooien wij ook wat geld in zijn pet en dan lopen we weer verder.

We lopen o.a. langs het Chateau Ramezay, waar ooit de zetel was gevestigd van de stad Montréal.

Vervolgens lopen we langs de Marché Bonsecours dat ooit het parlementsgebouw was en later een bedrijvige groentemarkt is geworden.

Het is heerlijk weer en we hebben allebei wel trek in een biertje; we lopen richting het terras waar we gisteren ook gezeten hebben en bestellen een pitcher bier en laten ons dat goed smaken. Er is livemuziek, een beetje te vergelijken met Cajunmuziek, maar na verloop van tijd gaat de lol er voor ons wel af.

We bestellen nog een tweede pitcher, deze keer met een kruidig witbier en als we die samen hebben opgedronken, gaan we op zoek naar een restaurant om een eenvoudige maaltijd te nuttigen en we kiezen voor Ristorante Napoli, dat onder het restaurant zit waar wij gisteren gegeten hebben en van de zelfde eigenaar blijkt te zijn. We kiezen allebei voor de Quattro Stagionne en delen er samen één.

We zijn om 9:00 PM terug in ons hotel en kijken nog een aflevering van Zone Stad en van de Big Bang Theory en om 11:00 PM gaan we slapen.

Het waren 2 fantastische dagen

12 mei 2012: Plattsburg, NY – Montreal, Quebec (Canada)

Na een prima ontbijt, werk ik het verslag even bij en als dat online staat, vertrekken we richting Canada. We hoeven niet ver te rijden, ongeveer 65 mijl. Omdat de TomTom alleen in de USA werkt, zullen we het hotel in Montreal zelf moeten vinden, maar gelukkig hebben we Microsoft Street & Trips bij ons en kunnen we de aangegeven route binnen Montreal overschrijven. De weg naar de grens is nagenoeg verlaten en weinig spectaculair.

De douanebeambte vraagt on het hemd van het lijf, maar uiteindelijk mogen we na een minuut 0f 5 doorrijden.

Ook de weg naar Montréal is weinig spectaculair; we moeten allebei wel weer even wennen aan het feit dat Canada gewoon het metrische systeem gebruikt en dat afstanden en snelheidslimieten dus in kilometers staan aangegeven.

De beschrijving die we vanuit Microsoft Street & Trips hebben overgenomen, blijkt eenvoudig en accuraat en leidt ons zonder problemen naar ons hotel, Le Gouverneur. Nadat we de auto in de parkeergarage hebben gezet, gaan we naar de 12e verdieping, waar onze kamer zich bevindt.

Het is prachtig weer en we zitten midden in de wijk Quartier Latin de Montreal met allemaal gezellige kroegjes en restaurantjes. Via het hotel kom je op een foodcourt terecht, waar wij eerst even een broodje eten bij de Subway.

Steve heeft ons een restaurant aanbevolen op de Rue St. Denis, nummer 3927 en we besluiten daar naartoe te lopen om te kijken hoe ver het is en of we daar überhaupt wel willen eten.

De Rue St. Denis is erg lang en zowel links als rechts, zijn er vele eet- en drinkgelegenheden, maar ook prachtige geveltjes en erg veel kerken.

Wat opvalt, is dat naast graffiti, erg veel muurschilderingen in dit deel van de stad zijn. Al met al, een kleurrijke bedoening.

We hebben al een aardig eindje gelopen, maar nog steeds het bewuste restaurant niet gevonden en ondertussen, loopt de weg gemeen, schuin omhoog en dat voel je in je kuiten.

Ook in Montreal geen gebrek aan parkjes en sommige hebben dan ook weer een of ander gedenkteken.

Langs de kant van de weg staat deze beauty, compleet met golfset, zo klaar om je ergens naar toe te brengen.

We vinden uiteindelijk het restaurant en het blijkt een Franse Bistro te zijn, maar de kaart is nou niet echt spectaculair, zodat we besluiten deze forse wandeling, vanavond niet nogmaals te doen.

Het is ondertussen steeds warmer geworden en we hebben wel trek gekregen in een biertje, dus gaan we op zoek naar een gezellig terras.

Het wordt uiteindelijk Pub Saint Ciboire, die een groot terras heeft en pitchers met ijskoud bier.

Het bier smaakt heerlijk, maar we willen nog wat meer van de buurt verkennen, o.a. zijn we nog op zoek naar een leuk restaurant, waar we vanavond kunnen gaan eten.

Dit deel van Montreal is bijzonder levendig. Wat mij opvalt is dat erg veel mensen tattoos dragen en dan niet 1 of 2, maar elk deel dat zichtbaar is, tot zelfs de nek, net onder de kaaklijn, is gebruikt. Ook zien we veel mensen die in Gothic gekleed zijn en ik vraag mij af of dit nu weer terug komt, of dat ze nog enigszins achterlopen

Het is 7:00 PM als we terugkomen in het hotel. Er is inmiddels een mailtje van de klantenservice van Priceline.com en wij krijgen inderdaad de laatste nacht in New York, toen onze kamer niet was opgeruimd en we geen schone lakens en handdoeken hadden gekregen, gerestitueerd. Dat scheelt toch even $ 105,- incl. taxes.

Voordat we kunnen gaan eten, moeten we eerst de hotels voor de rest van de week nog gaan regelen. Het plan is om maandag naar Quebec te rijden, via Trois Rivieres en daar dan 2 nachten te blijven. Vervolgens rijden we via Maine en New Hampshire naar Glouchester om daar te kunnen Whale watchen, waarna we terug zullen gaan naar Boston om zaterdag 19 mei 2012 via Reykjavik op IJsland naar Nederland terug te vliegen.

Het lukt om alle hotels via Priceline.com te boeken en dat levert ons gemiddeld 50% korting op t.o.v. de gangbare prijzen als we rechtstreeks bij die hotels zouden boeken.

Als alles geregeld is, lopen we tegen 9:30 PM terug naar Rue St. Denis, op zoek naar een restaurant; het wordt uiteindelijk Ristorante Paesano, waar we op het overdekte terras, lekker buiten kunnen eten. We bestellen allebei de Escargots a la Bourgogne als voorgerecht en Marijke neemt de Lasagne en ik de Spaghetti a la Papa. We drinken er een witte wijn uit Umbrië bij.

We hebben vandaag ongeveer 65 mijl gereden.

11 mei 2012: East Greenbush, NY – Vermont 100 – Plattsburg, NY

Nadat we ontbeten hebben, werk ik het blog bij en dan neem ik contact op met Priceline.com. Nadat een aantal vragen zijn beantwoord, zodat zij weten over welke booking het gaat, word ik doorverbonden. De medewerker geeft aan dat zij contact zullen opnemen met de General Manager van La Quinta en dat ik via email op de hoogte gehouden zal worden van de uitkomst; ik moet rekenen op 2-5 dagen.

Als we met de bagage buiten komen, staan daar een prachtige Lincoln en een Studebaker.

We vertrekken richting Vermont, de Green Mountain State; hoewel er sprake is van een wolkendekje, is de temperatuur prima en schijnt het zonnetje af en toe; het belooft een hele mooie dag te worden. De route die we gaan rijden, is een zogenaamde Scenic en staat bekend als de Vermont 100 en loopt over de 7A.

We komen in “the middle of nowhere” een prachtige Christmas Shop, de Chrismas Days Shop, tegen en dan moet er even gestopt worden om te kijken of er misschien nog kerstmannetjes voor in de boom te scoren zijn.

Binnen blijkt er een enorme collectie te zijn, maar gaandeweg zijn er steeds meer ruimtes waar we in kunnen lopen. Het moet wel raar lopen, willen we hier geen nieuwe kerstmannen kunnen kopen.

We raken met de eigenaresse in gesprek: zij heeft jaren in Manhattan gewoond, toen zij in het WTC werkte. Het emotioneert haar als zij er over vertelt, maar ik merk dat het mij ook niet onberoerd laat. Zij vraagt waar wij vandaan komen en zegt dan dat de laatste bezoeker, die juist voordat wij kwamen, vertrokken, ook Nederlanders waren. We kopen uiteindelijk 5 nieuwe kerstmannen, waardoor we alleen al in deze vakantie, de collectie met 10 stuks hebben kunnen uitbreiden.

De route blijft prachtig, met wederom schitterende uitzichten en prachtige huizen en kerken langs de weg; het moet hier in de herfst helemaal mooi zijn, want dat is het nu al met al die verschillende kleuren groen.

De route die we vandaag rijden, behoeft m.i. weinig toegevoegd commentaar; de foto’s spreken namelijk voor zich. Met name het stadje Manchester, VT is geweldig en herbergt vele Inn’s.

Dit prachtige exemplaar staat zo maar langs de weg.

Ook aan leuke huizen, zoals deze, recht tegenover de golfcourse, geen gebrek.

We hebben ondertussen beiden wel trek gekregen en gaan op zoek naar een geschikte plek om te lunchen.

Als we in Poultney, VT zijn, valt mijn oog op een restaurant dat gevestigd is in wat eens een woonhuis moet zijn geweest; we hebben onze lunchplek voor vandaag gevonden.

We nemen beiden de Steaksandwich: Steak with melted Morzarella on Garlic Bread with homemade fries. Yammie!

Het is bijna 2:00 PM als we weer vertrekken.

We zijn bijna aan het einde van onze trip door Vermont, over enkele mijlen zullen we terugkeren naar de staat New York, dat aan de andere zijde van de brug ligt.

Het landschap hier is iets vlakker dan in Vermont, maar ook hier blijven we genieten van al het moois dat er te zien is.

Als we bij een begraafplaats komen, verbazen we ons over het toegangshek

Het is 4:30 PM als we inchecken in de Days Inn & Suites in Plattsburg, NY. Omdat ik het niet voor elkaar kreeg om via Priceline.com iets te boeken (er is maar 1 zone en als je geen sterren wil inleveren, houdt het voor dat moment even op ), heb ik voor het eerst iets geboekt via Hotwire.com en het valt niet tegen, hoewel de TV wel enigszins gedateerd is.

Omdat het nog zo vroeg is, besluiten we even naar de naast gelegen Mall te gaan, waar we bij Best Buy voor Marijke haar iPad 2 een mooie doorzichtige Belkin achterwand kopen, die ze i.c.m. de eerder aangeschafte smart cover kan gebruiken.

Bij FYE scoor ik voor nog geen $ 20,- 4 Jazz cd’s: Eric Dolphy at the Five Spot, Miles Davis – Collectors Items, George Benson – White Rabbit en een kerstalbum van Kenny G: The Holiday Album.

Omdat we niet echt zin hebben in een volledige maaltijd, halen we bij een Thai, 2 maaltijden voor nog geen $ 10,- en bij de Target kopen we een 6-pack.

Terug in het hotel drinken we gezellig een biertje en rond 8:00 PM warmen we de maaltijden op en dat smaakt helemaal niet gek en is voor ons vandaag ruim voldoende.

We kijken eerst naar een aflevering van Zone Stad en daarna naar de NBA Playoff wedstrijd tussen Memphis en de Clippers, die door Memphis nipt met 90-88 wordt gewonnen, waardoor een 7e wedstrijd zal moeten beslissen wie er door gaat.

We hebben vandaag ongeveer 207 mijl gereden.